Polski nakaz zapłaty sprzeczny z prawem UE

By | 7 grudnia 2018

Bardzo dobre orzeczenie TSUE z 28 listopada 2018 r. (C-632/17): sądy nie mogą wydawać nakazu zapłaty bez badania uczciwości postanowień umowy. Ponadto krótki termin na wniesienie zarzutów od nakazu i obowiązek wniesienia 3/4 opłaty sądowej przez konsumenta również narusza prawo europejskie.

TSUE stwierdził:

“46. W niniejszym przypadku z art. 491 § 1 kpc wynika, że termin do wniesienia zarzutów wynosi dwa tygodnie. Ponadto, zgodnie z art. 493 § 1 kpc pozwany w swoim piśmie zawierającym zarzuty powinien wskazać, czy zaskarża nakaz zapłaty w całości, czy w części, i przedstawić, pod rygorem niedopuszczalności tego pisma, zarzuty oraz okoliczności faktyczne i dowody. To, że tego rodzaju szczegółowe wymogi procesowe należy spełnić w tak krótkim terminie, znacznie zwiększa prawdopodobieństwo tego, że konsument nie wniesie zarzutów albo że będą one niedopuszczalne (wyrok z dnia 13 września 2018 r., Profi Credit Polska, C‑176/17, EU:C:2018:711, pkt 65, 66).

47. Ponadto z art. 19 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych wynika, że w razie wniesienia zarzutów wobec nakazu zapłaty pozwany musi uiścić trzy czwarte części opłaty sądowej, tak że przedsiębiorca jest zobowiązany jedynie do uiszczenia jednej czwartej części tej opłaty sądowej. Już sama konieczność wniesienia takiej opłaty może zniechęcić konsumenta do wnoszenia zarzutów. Jest on postawiony w niekorzystnej sytuacji, tym bardziej że w każdym wypadku musi uiścić tytułem kosztów opłatę trzy razy większą niż strona przeciwna (wyrok z dnia 13 września 2018 r., Profi Credit Polska, C‑176/17, EU:C:2018:711, pkt 67, 68).

48. Tak więc przepisy proceduralne takie jak te rozpatrywane w postępowaniu głównym w zakresie, w jakim, po pierwsze, stawiają one konsumentowi wymóg przedstawienia, w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty, okoliczności faktycznych i dowodów pozwalających sędziemu na przeprowadzenie takiej oceny i, po drugie, penalizują go ze względu na sposób obliczania kosztów sądowych, zwiększają znacznie prawdopodobieństwo tego, że uczestniczący w tym postępowaniu konsumenci nie przedstawią wymaganych zarzutów (zob. podobnie wyrok z dnia 13 września 2018 r., Profi Credit Polska, C‑176/17, EU:C:2018:711, pkt 69, 70).

49. Ze względu na powyższe art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, iż sprzeciwia się on przepisom proceduralnym pozwalającym na wydanie nakazu zapłaty, w sytuacji gdy sąd rozpoznający pozew o wydanie tego nakazu nie jest uprawniony do zbadania potencjalnie nieuczciwego charakteru warunków danej umowy, jeżeli sposób wykonania prawa do wniesienia zarzutów od takiego nakazu nie pozwala na zapewnienie przestrzegania praw, które konsument opiera na tej dyrektywie (zob. podobnie wyrok z dnia 13 września 2018 r., Profi Credit Polska, C‑176/17, EU:C:2018:711, pkt 71).”

Przy okazji należy zauważyć, że TSUE uznał sprawę za tak oczywistą, że wydał w tej sprawie postanowienie a nie wyrok, z przytoczeniem już poprzednio wydanych wyroków.

2 thoughts on “Polski nakaz zapłaty sprzeczny z prawem UE

  1. lehu2

    Dla sądów UE to oczywiste dla polskich już nie. W jakim my świecie żyjemy? Prawie 20 lat w UE i prawo jak się okazuje nie zostało dostosowane, stan świadomości sędziów o UE jest prawie żaden a o prawie europejskim nie ma co rozmawiać. Czy to nie zadania dla Ministerstwa Sprawiedliwości, Sądu Apelacyjnego, Sądu Najwyższego? Ile jeszcze padnie pytań prejudykalnych do TSUE w sprawach oczywistych dla innych? Dlaczego Polska pozwala sobie na takie ośmieszanie i marginalizację?

    Reply
  2. dw

    Być może niektórzy nasi, polscy sędziowie nie są w stanie sobie wyobrazić, że ktoś może wprowadzać prawo chroniące konsumentów na poważnie. A nie tylko jako mydlenie oczu, np. do wygrania wyborów.

    Reply

Skomentuj dw Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *