23 października 2020 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (XXV C 827/18; SSO Monika Włodarczyk) wydał wyrok w sprawie przeciwko Getin Noble Bank, w którym:
- ustalił, że umowa kredytu z dnia kwietnia 2008 r. zawarta z Noble Bank S.A. jest nieważna;
- oddalił roszczenie o zapłatę, gdyż kredytobiorca nie zapłacił na rzecz banku więcej niż otrzymał kredytu.
Okoliczności sprawy były dość specyficzne: kredytobiorca jest cudzoziemcem, który kupił mieszkanie na kredyt od osoby, która jednocześnie była doradcą kredytowym Noble Banku. A więc miała swój własny interes w tym, aby kredytobiorca dostał kredyt i mógł kupić od niego mieszkanie.
Sąd podzielił argumentację powoda o nieuczciwości umowy ze względu na brak wystarczającej informacji o ryzyku, a także ze względu na naruszenie art 358(1) par. 5 kc oraz ze względu na art. 58 par. 2 kc. Powodowi przysługuje wobec tego interes prawny o ustalenie nieważności umowy.
Roszczenie o zapłatę nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż powód zapłacił mniej niż otrzymał.
Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzi adw. dr Jacek Czabański oraz adw. Anna Wolna-Sroka. ... więcejmniej
23 października 2020 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Ziemowit Barański, XII C 1375/18) wydał wyrok, w którym uznał, że umowa kredytu "nominowanego" z kwietnia 2008 r. Santander Consumer Banku na zakup samochodu na kwotę 86 tys. zł. jest nieważna i zasądził na rzecz powoda zwrot ponad 90 tys. zł. (kwota zapłacona bankowi ponad kwotę wypłaconą).
Tytułem uzasadnienia Sąd wskazał, że:
1) zawarta w umowie klauzula zmiennego oprocentowania jest nieważna, bez tej klauzuli strony nie zawarłyby umowy, a nie sposób domniemywać, że ich wolą było umówić się na oprocentowanie stałe, bez tej klauzuli umowa nie może być wykonywana więc należy stwierdzić jej nieważność,
2) klauzula zmiennego oprocentowania może być z powodzeniem uznana za klauzulę abuzywną i wówczas i tak należałoby stwierdzić nieważność umowy ponieważ bez tej klauzuli umowy nie dałoby się wykonać,
3) zawarte w umowie klauzule indeksacyjne są bez wątpienia abuzywne, zaś bez nich umowy nie da się wykonać, co również skutkuje jej nieważnością,
3) w ocenie Sądu można uznać wyłącznie jeden skutek abuzywności klauzul waloryzacyjnych, tj. ich całkowite wyeliminowanie z umowy. Sąd stanowczo oponuje uzupełnianie umowy jakimkolwiek przepisem dyspozytywnym, w tym w szczególności kursem średnim NBP. Takie uzupełnienie byłoby wprost sprzeczne z celem Dyrektywy 93/13.
4) nie można się zgodzić, aby dla konsumenta abuzywność klauzuli umownej skutkowała uzupełnieniem umowy o przepisy dyspozytywne czy wręcz zwyczaje, ponieważ ani przepisy dyspozytywne ani zwyczaje nie są konsumentowi w ogóle znane i nie ma o nich żadnej wiedzy w chwili zawierania umowy. Konsument nie jest profesjonalistą w obrocie prawnym, aby musieć znać prawo
5) RRSO wskazana w umowie pozwala wysnuć wniosek o nieuczciwej praktyce rynkowej stosowanej przez pozwanego, ponieważ RRSO wskazana w umowie wprowadzała w błąd co do rzeczywistych kosztów kredytu.
Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadził adw. Jacek Czabański i r.pr. Kamila Puńko. ... więcejmniej
Mam tylko jedno pytanie – jakie jest źródło tych danych? Skąd macie Państwo te dane? Czy są to dane oficjalne, tzn. gdzieś opublikowane np. w BIPie, czy dane podane przez Ministerstwo Sprawiedliwości? Czy wskazana liczba 300 wyroków obejmuje WSZYSTKIE wyroki wydane w Polsce w ostatnich 4 latach? Czyli mam rozumieć, że w Polsce w latach 2017 – 2019 wydano jedynie 300 wyroków dot. kredytów frankowych (oczywiście mam na myśli orzeczenia merytoryczne)?
Źródłem są wyroki znane prawnikom zajmującym się sprawami frankowymi: wydanymi w ich sprawach, przywoływanych przez banki w pismach procesowych. Nie oznacza to, że są to wszystkie wyroki jakie zostały wydane w tych sprawach, gdyż takiej bazy nie ma.
Witam -czy są to wyroki ostateczne? Czy po nich Banki składają apelacje i w kolejnej instancji były inne decyzje Sądów? Czytam często o wyrokach które w kolejnej instancji są zmieniane na niekorzyść frhankowiczow i o tym mam wrażenie że mało jest już artykułów.
Na razie postępowania w II instancji są zawieszane w oczekiwaniu na wyrok TSUE, dlatego statystyki dotyczą tylko wyroków w I instancji.
do nas ostatnio sam tylko mBank przysyła listę 215 wyroków, rzekomo “wygranych” przez nich. Piszę rzekomo, bo są na tej liście wyroki w sprawach przez nas prowadzonych i wygranych przez naszych klientów :)) Chyba liczą, że sąd nie zweryfikuje tej listy.
Czy zarząd banku , który pomimo oczywistych klauzul niedozwolonych, idzie w zaparte – czyli dąży do procesu sądowego – działa na niekorzyść spółki akcyjnej jaką jest bank ?, Czy zatem popełnia przestępstwo ?
Czy można tą kwestię wykorzystać jako element nacisku na bank?
A co zrobic w takiej sytuacji? Otóz wygrałem z mbankiem, m.in Sąd w wyroku nakazał stosowanie średniego kursu NBP. Oczywiście bank nalicza raty wg własnego kursu. Jak można to ugryźć?
Chyba nie mogę złożyć nowego pozwu ze wzgl. na powagę rzeczy osądzonej ale czy wyrok TSUE coś tu zmienia? Czy można unieważnić wyrok w SN?