Prokurator Generalny wnosi skargę na rzecz frankowicza. Sprawa dotyczy absurdalnego wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie.
Kredytobiorca wygrał z Getin Noble Bank w I instancji. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli wyrokiem z 25 stycznia 2017 r. (I C 1750/16, SSR Krzysztof Tarapata), stwierdził, że umowa kredytu indeksowanego d. Getin Banku jest nieważna i zasądził na rzecz kredytobiorczyni kwotę około 40 tys. PLN stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą otrzymanego kredytu (200 tys. zł), a kwotą zapłaconą przez kredytobiorczynię na rzecz banku (ok. 240 tys. zł.; kredyt spłacony przed czasem w 2009 r.).
Sąd Okręgowy w Warszawie w dniu 6 marca 2018 (V Ca 1242/17; SSO Maria Dudziuk - przewodnicząca, SSO Oskar Rudziński-sprawozdawca, SSO Agnieszka Wiśniewska) zmienił ten wyrok i oddalił powództwo kredytobiorczyni w całości z powołaniem się na fakt, że kredyt został w całości spłacony przed terminem:
"W ocenie Sądu Okręgowego powództwo w niniejszej sprawie podlegało oddaleniu na podstawie art. 411 pkt 4 k.c., stosownie do treści którego nie można żądać zwrotu świadczenia jeżeli świadczenie zostało spełnione, zanim wierzytelność stała się wymagalna. Z ustalonego przez Sąd Rejonowy stanu faktycznego wynika, że powódka w dniu 30 września 2008 r. wpłaciła na rzecz pozwanego banku kwotę 200.000,00 zł tytułem wcześniejszej spłaty kredytu. Niewątpliwie zatem kwota ta została uiszczona przed terminem jej wymagalności.
Z tego względu Sąd Okręgowy uznał, że w niniejszej sprawie nie było potrzeby odnoszenia się do kwestii nieważności umowy kredytu jak również abuzywności postanowień tej umowy obejmujących klauzule indeksacyjne. Okoliczność, iż spłata kredytu nastąpiła przed datą jego wymagalności powoduje, iż roszczenie powódki wynikające z przepisów o nienależnym świadczeniu musiało podlegać oddaleniu."
Innymi słowy, umowa może i nieważna, ale oszukańczy przedsiębiorca może zatrzymać wszystko co otrzymał na jej podstawie. Brzmi absurdalnie, prawda?
Kredytobiorca nie pogodził się z takim orzeczeniem i skorzystał z nowej możliwości w postaci skargi nadzwyczajnej i skierował odpowiedni wniosek do Rzecznika Praw Obywatelskich. Jednak RPO odmówił wniesienia skargi nadzwyczajnej wskazując, że nie można żądać zwrotu nienależnie zapłaconych kwot, jeżeli już w chwili ich płacenie nie złożyło się oświadczenia o "zastrzeżeniu zwrotu" (patrz cytat z pisma).
Interpretacja RPO (oraz Sądu Okręgowego) stoi oczywiście w sprzeczności z utrwalonym orzecznictwem SN co do tego, że nie można żądać zwrotu, tylko wtedy gdy już w momencie zapłaty wiedziało się, że świadczenie jest nienależne, a więc spełniało się je dobrowolnie, ze świadomością braku takiego obowiązku (patrz wyrok SN z 24.10.2018, II CSK 632/17; z 12.12.1997, III CKN 236/97; z 10.06.2003, I CKN 390/01; z 24.11.2011, I CSK 69/11)
Po odmowie RPO kredytobiorczyni zwróciła się do mnie.
W jej imieniu złożyłem w maju 2019 r. wniosek do Prokuratora Generalnego o złożenie skargi nadzwyczajnej do SN.
Teraz otrzymałem wiadomość, że Prokurator Generalny taką skargę złożył.
Mam nadzieję, że SN uchyli absurdalny wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie a kredytobiorca uzyska wreszcie słuszne wyrok. ... więcejmniej
Photo
Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z 2 lipca 2020 r. w sprawie z powództwa kredytobiorców przeciwko Bankowi Ochrony Środowiska (XXV C 84/18, SSR del. Anna Zalewska) ustalił, że umowa kredytu denominowanego z sierpnia 2008 r. na kwotę 102 tys. CHF (nie więcej niż 200 tys. zł) jest nieważna i zasądził na rzecz powodów dochodzoną kwotę ponad 37 tys. zł z odsetkami za opóźnienie od 21 listopada 2017 r. do dnia zapłaty. Żądana przez kredytobiorców kwota stanowiła nadwyżkę kwot zapłaconych przez kredytobiorców ponad kwotę otrzymanego kredytu.
Sąd stwierdził, że zawarte w umowie klauzule mają charakter abuzywny, a po ich wyeliminowaniu nie da się utrzymać umowy w mocy, gdyż nie byłoby to zgodne z wolą stron, a ponadto umowa w takim kształcie byłaby wewnętrznie sprzeczna i sprzeczna z zasadami ekonomii.
W odniesieniu do kwestii roszczenia o zapłatę, Sąd zasądził w całości kwotę o którą wnosili powodowie, ale zaznaczył, że nie wyczerpuje to w całości możliwych roszczeń strony powodowej.
Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadziła adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej dr Jacek Czabański i Partnerzy. ... więcejmniej
Mam tylko jedno pytanie – jakie jest źródło tych danych? Skąd macie Państwo te dane? Czy są to dane oficjalne, tzn. gdzieś opublikowane np. w BIPie, czy dane podane przez Ministerstwo Sprawiedliwości? Czy wskazana liczba 300 wyroków obejmuje WSZYSTKIE wyroki wydane w Polsce w ostatnich 4 latach? Czyli mam rozumieć, że w Polsce w latach 2017 – 2019 wydano jedynie 300 wyroków dot. kredytów frankowych (oczywiście mam na myśli orzeczenia merytoryczne)?
Źródłem są wyroki znane prawnikom zajmującym się sprawami frankowymi: wydanymi w ich sprawach, przywoływanych przez banki w pismach procesowych. Nie oznacza to, że są to wszystkie wyroki jakie zostały wydane w tych sprawach, gdyż takiej bazy nie ma.
Witam -czy są to wyroki ostateczne? Czy po nich Banki składają apelacje i w kolejnej instancji były inne decyzje Sądów? Czytam często o wyrokach które w kolejnej instancji są zmieniane na niekorzyść frhankowiczow i o tym mam wrażenie że mało jest już artykułów.
Na razie postępowania w II instancji są zawieszane w oczekiwaniu na wyrok TSUE, dlatego statystyki dotyczą tylko wyroków w I instancji.
do nas ostatnio sam tylko mBank przysyła listę 215 wyroków, rzekomo “wygranych” przez nich. Piszę rzekomo, bo są na tej liście wyroki w sprawach przez nas prowadzonych i wygranych przez naszych klientów :)) Chyba liczą, że sąd nie zweryfikuje tej listy.
Czy zarząd banku , który pomimo oczywistych klauzul niedozwolonych, idzie w zaparte – czyli dąży do procesu sądowego – działa na niekorzyść spółki akcyjnej jaką jest bank ?, Czy zatem popełnia przestępstwo ?
Czy można tą kwestię wykorzystać jako element nacisku na bank?
A co zrobic w takiej sytuacji? Otóz wygrałem z mbankiem, m.in Sąd w wyroku nakazał stosowanie średniego kursu NBP. Oczywiście bank nalicza raty wg własnego kursu. Jak można to ugryźć?
Chyba nie mogę złożyć nowego pozwu ze wzgl. na powagę rzeczy osądzonej ale czy wyrok TSUE coś tu zmienia? Czy można unieważnić wyrok w SN?