Podwyższona marża do czasu wpisu hipoteki

By | 4 sierpnia 2015

Co do zasady, bank może podwyższyć oprocentowanie kredytu do czasu wpisania hipoteki do księgi wieczystej. Jednak postanowieniem niedozwolonym jest pobieranie wyższego oprocentowania już po wpisie hipoteki a przed powiadomieniem banku o tym fakcie.

Taka klauzula Getin Banku została uznana za niedozwolone postanowienie umowne wyrokiem Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z 6 sierpnia 2009 r. (XVII AmC 512/09) (numer postanowienia 1740 w rejestrze UOKiK):

zakwestionowane postanowienie powoduje również dysproporcję pomiędzy okresem podwyższonego ryzyka związanego z brakiem zabezpieczenia hipotecznego, a okresem za który pozwany zastrzega podwyższone oprocentowanie. Wspomniana dysproporcja polega na tym, że bank jest uprawniony do pobierania podwyższonego oprocentowania za okres przypadający po wpisaniu hipoteki do księgi wieczystej, a więc za okres w którym nie występuje już podwyższone ryzyko związane z brakiem zabezpieczenia hipotecznego. Wzorzec umowny nie zawiera bowiem postanowienia przewidującego zwrot (po dostarczeniu bankowi odpisu z księgi wieczystej) pobranej opłaty proporcjonalnie do okresu następującego po wpisaniu hipoteki do księgi wieczystej. Należy również wskazać, że dostarczenie bankowi odpisu z księgi wieczystej jest jedynie czynnością techniczną i nie wpływa na długość okresu podwyższonego ryzyka związanego z brakiem zabezpieczenia.

W indywidualnej sprawie prawomocne orzeczenie zasądzające zwrot nadpłaconej prowizji zapadło m.in. 30.12.2013 w Piotrkowie Trybunalskim (II Ca 797/13):

W ocenie Sądu Okręgowego, który rozpoznając przedmiotową sprawę, jest sądem merytorycznym, postanowienie § 2 pkt 7 dotyczące podwyższenia prowizji, należnej bankowi, za okres czasu od uzyskania przez bank zabezpieczenia kredytu w postaci hipoteki, do czasu przedstawienia przez kredytobiorców odpisu z księgi wieczystej z prawomocnym wpisem hipoteki, kształtuje obowiązki kredytobiorców w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając ich interesy. Tym samym prezentuje podobne stanowisko, jak Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w wyroku z dnia 6 sierpnia 2009r. XVII AmC 512/09.

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *