W uchwale Sądu Najwyższego z dnia 19 września 2024 r. stwierdzono, że:
“Postępowanie sądowe z powództwa kredytobiorcy będącego konsumentem o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego z umowy kredytu, prowadzone przeciwko bankowi, co do którego w toku postępowania ogłoszono upadłość, nie jest sprawą „o wierzytelność, która podlega zgłoszeniu do masy upadłości” w rozumieniu art. 145 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe, a tym samym może być podjęte z chwilą ustalenia osoby pełniącej funkcję syndyka.”
Ta uchwała rozstrzyga podnoszone wątpliwości, czy takie postępowania mogą się toczyć przed ustaleniem listy wierzytelności w postępowaniu upadłościowym. Jednak roszczenie o ustalenie nie jest roszczeniem, które w ogóle podlega zgłoszeniu na listę i nawet jeżeli ma wpływ na roszczenia pieniężne podlegające takiemu zgłoszeniu, to nie ma powodu do oczekiwania na ustalenie listy wierzytelności.
Moim zdaniem od początku wątpliwości co do możliwości procedowania były zgłaszane w złej wierze przez syndyka i miały na celu wyłącznie przedłużenie postępowania sądowego w sprawach przeciwko Getin Noble Bankowi.
Przy okazji skompromitowali się profesorowie piszący na zlecenia syndyka opinie o tym, że rzekomo takich postępowań prowadzić nie można. Syndyk załączał opinie m.in. dr hab. Joanny Studzińskiej, dr. hab. Radosława Flejszara, prof. dr. hab. Rafała Adamusa czy prof. dr hab. Kingi Flary-Gieruszyńskiej. Jak się okazało, zmarnował tylko pieniądze masy upadłości na te błędne opinie oraz mnóstwo papieru na porozsyłanie swoich wniosków o zawieszenie postępowania w 14 tysiącach spraw…