Kolejna umowa kredytu indeksowanego Getin Bank (obecnie Getin Noble Bank) nieważna.
8 maja 2018 r. Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie XXV C 246/17 (SSR del. Kamil Gołaszewski) wydał wyrok, w którym stwierdził nieważność umowy kredytu d. Getin Bank SA ze względu na nieuczciwość mechanizmu indeksacji i jednostronny rozkład ryzyka. Jednocześnie Sąd uznał, że roszczenie o zwrot kwoty rat płaconych w złotych nie może zostać uznane ze względu na fakt, że bank pozostaje zubożony wcześniejszą wypłatą kredytu w PLN.
Bank wypłacił kredyt w 3 transzach, łącznie 235 tys. PLN. Kredytobiorca do tej pory zapłacił bankowi 28 tys. PLN oraz 74 tys. CHF (raty płacone były od X 2009 r. w CHF) – przeliczając CHF na PLN wg kursu średniego NBP z dnia spłaty, kwota zapłacona w CHF stanowi równowartość 260 tys. PLN. Łącznie więc kredytobiorca zapłacił więcej niż otrzymał od banku.
Sąd uznał, że kwota zapłacona w PLN powinna zostać zmniejszona o kwotę wypłaconego kredytu. Jednocześnie Sąd zasądził jednak na rzecz kredytobiorcy zwrot rat płaconych w CHF, gdyż uznał, że kwota ta nie nadają się do potrącenia z kwotą wypłaconego kredytu w PLN.
Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadził adw. Jacek Czabański, adw. Jakub Ryzlak, adw. Maciej Zaborowski.
Brawo Panie Jacku !!
Panie Mecenasie,
Może Pan napisać coś więcej na temat potrącenia tej kwoty w CHF? Jak się domyślam bank nie zgłosił zarzutu potrącenia, a sąd zastosował teorię salda do rat zapłaconych w złotych. Abstrahując, gratuluję kolejnego sukcesu.
W gruncie rzeczy Sąd nie zastosował teorii salda (bo nie wziął pod uwagę salda wszystkich przepływów majątkowych pomiędzy stronami) a tylko dokonał potrącenia. Dlatego też mógł potrącić wyłącznie kwoty w jednej walucie, to jest PLN.
Było to jednak działanie z urzędu, gdyż pozwany nie zgłosił swojego roszczenia (o zwrot kwoty wypłaconego kredytu), a przez to jego roszczenie nie było wymagalne.
Dziękuję. W świetle art. 498 k.c. to dość “ciekawe” rozstrzygnięcie.
Swoją droga zdziwienie budzi gotowość sędziego do rozstrzygania bo to przecież ten sędzia zadawał pytania do TSUE …
Czy dla stanowiska sądu miał znaczenie fakt, że unieważnienie umowy nie będzie niekorzystne dla konsumenta?
Sędzia Golaszewski część swoich spraw frankowych zawiesza ze względu na zadane pytanie do TSUE a cześć merytorycznie rozstrzyga stosując teorię salda albo hybrydę tej teorii jaką zaprezentował w tej komentowanej sprawie. Zapewne nie dokonał „z urzędu” potrącenia bo nie był w stanie ustalić wartości wierzytelności wyrażonej w CHF. Ten chaos nikomu jie służy-kiedy SN rozpozna wreszcie wniosek RF z kwietnia 2017 i usunięcie istotnych rozbieżności w orzecznictwie sądów ?
Gratulacje!! Czy była jakaś sprawa frankowa w tym wydziale prowadzona przez SSO Krystynę Stawecką?
“Było to jednak działanie z urzędu, gdyż pozwany nie zgłosił swojego roszczenia” cytat z tekstu wyżej
Panie Mecenasie czy może Pan to skomentować ? Ja się za bardzo nie znam ale przecież Bank jest profesjonalistą, reprezentowanym zapewne przez zawodowego pełnomocnika. Ja nie bardzo sobie wyobrażam jak Sąd może zasądzić na rzecz strony roszczenie o które ta strona nie wnosiła ? czy to jest zgodne z zasadami niezawisłości i bezstronności ? czy to roszczenie banku związane z wypłaceniem kasy 9 lat temu nie może zostać objęte zarzutem przedawnienia (3 lata ? ) Kiedy doczekamy czasu gdy Sądy będą zasądzały na rzecz zwykłego kowalskiego roszczenia o które on nie wnosi Z URZĘDU ?
Ja przepraszam, jestem nie w temacie ale na prawdę to co się dzieje wokół frankowych kredytów podnosi mi ciśnienie.
Tytuł wprowadza w błąd, bowiem ten wyrok nie stwierdza nieważności umowy, a jedynie zasądza świadczenie . Jest to wyrok ZASĄDZAJĄCY. Niestety sporo w doniesieniach internetowych takich błędnych nagłowków, które wprowadzają u kredytobiorców mylne przekonanie, że tak łatwo jest unieważnić umowę. W rzeczywistości tylko nieliczne wyroki są wyrokami ustalającymi lub stwierdzającymi nieważność. Zdecydowana większość to wyroki zasądzające, przy czym w uzasadnienie Sąd powołuje się na nieważność.
Tytuł nie wprowadza w błąd, gdyż ten wyrok jest wyrokiem ustalającym, że umowa jest nieważna, a oddalającym roszczenie o zapłatę.