Nieważność umowy kredytu oznacza brak zobowiązania obliczanego aktualnego przez bank na podstawie aktualnego kursu waluty obcej. Oznacza to również nieważność hipoteki obciążającej nieruchomość, a więc odzyskanie możliwości dysponowania taką nieruchomością, jej sprzedaży lub wykorzystania jej jako zabezpieczenia dla kolejnego kredytu.
Korzyści z nieważności umowy
Korzyści najłatwiej przedstawić na przykładzie.
Weźmy pod uwagę kredyt w wysokości 400 tys. zł, udzielony w czerwcu 2008 r. na okres 30 lat (360 miesięcy), z marżą na oprocentowaniu kredytu w wysokości 1% ponad stopę LIBOR 3M CHF.
Dla takiego przykładowego kredytu, suma dotychczasowych spłat kredytobiorcy sięgnęłaby 405 tys. zł, a pomimo to bank twierdziłby, że aktualne zadłużenie to ok. 525 tys. zł (równowartość ok. 107 tys. CHF).
Nieważność takiej umowy oznacza, że nie istnieje zadłużenie przeliczane według aktualnego kursu CHF, a po wzajemnych potrąceniach dokonywanych spłat, to bank musi jeszcze zwrócić kredytobiorcy 5 tys. zł. Nietrudno zauważyć, że łączna korzyść kredytobiorcy, rozumiana jako obniżenie wysokości zadłużenia, sięga w tym przykładzie niebagatelnej kwoty 530 tys. zł.
Szczegóły rozliczeń mozna sprawdzić w kalkulatorze na stronie www.kancelariaczabanski.pl
Jakie jest orzecznictwo sądowe?
Aktualne orzecznictwo sądowe jednoznacznie wypowiada się po stronie konsumentów.
W 99% przypadków orzeczenia sądów są korzystne dla kredytobiorców a umowy uznawane za nieważne. Wyjątki dotyczą specyficznych spraw, zwłaszcza gdy cel kredytowania był w jakimś stopniu powiązany z działalnością gospodarczą, co spowodowało, że kredytobiorca nie mógł korzystać z przepisów chroniących konsumentów.
O ile może pozwać bank w przypadku nieważności umowy?
Jak ostrzegają banki, samo rozliczenie wzajemnych świadczeń według wartości nominalnych to za mało. W przypadku nieważności umowy kredytu banki domagają się zapłaty dodatkowego wynagrodzenia za tzw. korzystanie z kapitału, liczonego tak jakby zamiast kredytu frankowego udzieliły kredytu złotowego.
W mojej ocenie takie roszczenie nie znajduje podstaw ani na podstawie prawa polskiego, ani tym bardziej mając na względzie europejskie przepisy chroniące konsumenta.
Jednak nawet gdyby takie roszczenie banków ostatecznie zostało uznane za zasadne, to i tak sytuacja dla kredytobiorcy byłaby o wiele lepsza niż stan aktualny.
Wbrew bowiem powtarzanemu często argumentowi, już co najmniej 10 lat kredytobiorcy złotowi płacą niższe raty niż kredytobiorcy frankowi, a zatem takie przejście ze skutkiem wstecznym na kredyt złotowy byłoby dla frankowiczów dużo korzystniejsze niż stan obecny. Dla naszego przykładowego kredytu, roszczenie banku o tzw. wynagrodzenie za korzystanie z kapitału wynosiłoby ok. 200 tys. zł. Zważywszy zaś, że w naszym przykładzie suma spłat kredytobiorcy już przekroczyła kwotę kredytu o 5 tys. zł, to po wzajemnych potrąceniach, zamiast aktualnego salda zadłużenia w wysokości 525 tys. zł, bank miałby prawo do 195 tys. zł. W rezultacie korzyść kredytobiorcy w porównaniu do aktualnego stanu wynosi 330 tys. zł.
Oczywiście banki mają bardzo małe szanse na uzyskanie dodatkowego wynagrodzenia w sądzie, a kluczowe tu będzie orzeczenie TSUE w sprawie C-520/21, które zapadnie zapewne w połowie 2023 r.
A może waloryzacja wskaźnikiem inflacji?
Banki już teraz przewidują, że ich roszczenie o zapłatę dodatkowego wynagrodzenia nie znajdzie uznania sądów i zgłaszają jeszcze inne roszczenie, to jest roszczenie o waloryzację zwracanych kwot wskaźnikiem inflacji.
Powrót wysokiej inflacji powoduje, że jest oczywiste, że kwota kredytu 400 tys. zł wypłacona w 2008 r. miała inną siłę nabywczą niż obecnie, a więc zwrot kwoty nominalnej nie zapewnia zwrotu tej samej siły nabywczej. Co do zasadności takiego roszczenia również można mieć wiele zastrzeżeń, choćby dlatego, że przepisy dotyczące waloryzacji świadczeń nie dotyczą roszczeń związanych z działalnością gospodarczą. Otwarte pozostaje również pytanie o zgodność takiej waloryzacji z prawem UE. Zostawiając jednak argumenty prawne na razie na boku spójrzmy, jak wyglądałaby taka waloryzacja wskaźnikiem inflacji. Od czerwca 2008 r. skumulowany wskaźnik inflacji sięgnął blisko 60% (a dokładnie 59,7%). Oznacza to, że aktualnie kwota o 239 tys. wyższa, to jest 639 tys. zł. będzie miała taką siłę nabywczą, jaką miała kwota 400 tys. zł w czerwcu 2008 r.
Nie możemy jednak zapominać, że kredytobiorca również płacił na rzecz banku określone kwoty rat, których wartość również należałoby zwaloryzować. W naszym przykładzie należałoby powiększyć sumę nominalną o 144 tys. zł, aby otrzymać tę samą siłę nabywczą. W rezultacie korzyść banku z waloryzacji wyniosłaby ok. 95 tys. zł. Porównując to z aktualnym saldem zadłużenia, które według banku wynosi 525 tys. zł. i nadpłatą kredytobiorcy ponad kwotę kredytu w wysokości 5 tys. zł., widzimy, że ostateczna korzyść kredytobiorcy wynosi 435 tys. zł.
Przeprowadzone powyżej porównania pokazują, że nawet w przypadku, w którym bankom uda się uzyskać jakieś dodatkowe kwoty ponad rozliczenie nominalne (a do tej pory bankom nie udało się uzyskać ani jednego prawomocnego wyroku, w którym takie roszczenia zostałyby uznane za zasadne, a przed nami jeszcze wyroki TSUE), to i tak sytuacja kredytobiorcy będzie o wiele lepsza niż aktualna.
Szczegóły rozliczeń mozna sprawdzić w kalkulatorze na stronie www.kancelariaczabanski.pl
W jakim czasie trzeba się rozliczyć z bankiem?
Czasami słychać, że niewazność umowy nie jest korzystna dla kredytobiorcy, bo wówczas trzeba się “natychmiast” rozliczyć z bankiem. Jednak słowo natychmiast należy wziąć w cudzysłów. Kredytobiorcy również chcą natychmiastowych rozliczeń, a procesy ciągną się latami i tak samo będzie z roszczeniami banków, w tym o zwrot kapitału. Pomiędzy żądaniem banku a faktycznym dokonaniem zapłaty może więc minąć dużo czasu, choć oczywiście może to spowodować, że bank otrzyma dodatkowo odsetki za opóźnienie.
Jednak na ogół kredytobiorcy już obecnie zapłacili bankom więcej niż otrzymali, a zatem rozliczenia w przypadku nieważności umowy wypadają na ich korzyść.
I oczywiście na koniec najważniejsza rada: zanim podejmiesz decyzję, skonsultuj się z prawnikiem!
Najnowsze wiadomości z sal sądowych
Kolejny wyrok Sędzi Bryzgalskiej zmieniony przez Sąd Apelacyjny w Warszawie!
W dniu 8 grudnia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (SSA Beata Waś; VI ACa 1665/22), wydał wyrok, w którym:
1. zmienił zaskarżony wyrok Sąd Okręgowego w Warszawie (SSO Edyta Maria Bryzgalska) z dnia 22 sierpnia 2022 r. (XXXV C 2523/18) nadając mu następującą treść:
I. ustala, że nieważna jest umowa o kredyt hipoteczny z lipca 2008 r. zawarta przez powoda i EFG Eurobank Ergasias S.A. Spółka Akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w Warszawie;
II. zasądza od Raiffeisen Bank International AG w Wiedniu na rzecz powoda kwotę 117.645,61 PLN i 97.527,03 CHF z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 października 2022 r. do dnia zapłaty;
III. w pozostałym zakresie oddala powództwo główne;
IV. zasądza od Raiffeisen Bank International AG w Wiedniu na rzecz powoda kwotę 11.834,00 PLN z ustawowymi odsetkami od dnia 5 grudnia 2023 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu.
2. oddalił apelację w pozostałym zakresie;
3. zasądził od Raiffeisen Bank International AG w Wiedniu na rzecz powoda kwotę 9.100,00 PLN tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia zawartego w tym punkcie do dnia zapłaty.
Zdaniem Sądu Apelacyjnego stan faktyczny został prawidłowo ustalony przez Sąd I instancji. Jeżeli chodzi o nieważność spornej umowy kredytu Sąd Apelacyjny uznał, że zawiera ona abuzywne zapisy, które stanowią główne świadczenia stron. Sąd Apelacyjny podkreślił, że abuzywne zapisy spornej umowy kredytu były niejednoznaczne i nie zostały one indywidualnie uzgodnione z powodem. To wszystko zdaniem Sądu Apelacyjnego musiało prowadzić do stwierdzenia nieważności spornej umowy kredytu.
Wyrok jest prawomocny.
Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka S.K.A.
Przykład wyroku idealnego. Sąd uwzględnia wszystkie dochodzone kwoty z odsetkami od wezwania i nie uwzględnia zarzutu zatrzymania!
Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie III Wydział Cywilny wyrokiem z dnia 8 grudnia 2023 r. (SSO Anna Nisiobędzka) w sprawie o sygn. III C 2008/22 przeciwko Raiffeisen Bank International AG:
I. ustalił, że Umowa z 2008 r. jest nieważna;
II. zasądził na rzecz powodów łącznie dochodzoną kwotę w wysokości prawie 430 tys. PLN wraz z odsetkami ustawowymi od upływu terminu wskazanego w wezwaniu do zapłaty;
III. zasądził na rzecz powodów kwotę łącznie 11.834 PLN tytułem kosztów procesu.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że umowa kredytu jest nieważna, z uwagi na zawarte w niej postanowienia niedozwolone, których eliminacja powoduje, że umowy nie da się utrzymać w mocy.
Sąd nie uwzględnił podniesionego przez bank zarzutu zatrzymania podzielając argumenty strony powodowej.
Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie za okres od dnia po upływie terminu z wezwania do zapłaty. Pełnomocnik powodów w mowie końcowej powołał się na ostatni wyrok TSUE z 7 grudnia wydany w sprawie C 140/22.
Dodatkowo na dzień przed rozprawą Sąd uwzględnił wniosek o udzielenie zabezpieczenia powództwa poprzez wstrzymanie dokonywania dalszych spłat rat kredytu.
Sprawę prowadzi adw. Anna Bielecki z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka S.K.A.
Wyrok jest nieprawomocny. Postępowanie w I instancji trwało 17 miesięcy.
Podsumowanie listopada 2023 r. w Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka.
W I instancji zapadło w listopadzie 34 wyroków, w tym 1 sprawa dotyczyła obrony przed roszczeniem banku – w tej sprawie Sąd Okręgowy w Krakowie uznał, że bankowi takie dodatkowe wynagrodzenie ani waloryzacja wskaźnikiem inflacji się nie należy . Z pozostałych 33 spraw, w 29 przypadkach sądy uznały, że umowy są niewazne, w jednym przypadku sąd uznał, że umowa może być wykonywana dalej bez indeksacji, a w 3 przypadkach sądy nie uznały, aby umowy były nieuczciwe (nie wynikało to z odmienności stanu faktycznego, lecz z innego poglądu danych sędziów).
Przeciętnie postępowania w I instancji toczyły się 38 miesięcy.
1. Wyrokiem z 03.11.23 SO Kraków (I C 19/23; Krzysztof Lisek) w sprawie przeciwko Nordea uznał, że nie należy się ani dodatkowe wynagrodzenie ani waloryzacja przy nieważnej umowie. Postępowanie w I instancji trwało 7 miesięcy. Sprawę prowadził radca prawny Jakub Strojewski.
2. Wyrokiem z 06.11.23 SO Warszawa (III C 381/21; Rafałko Agnieszka) w sprawie przeciwko mBank uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 34 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Dominika Helios.
3. Wyrokiem z 06.11.23 SO Warszawa (IV C 1343/21; Różalska-Danilczuk Aleksandra) w sprawie przeciwko Getin Bank uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 32 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Dominika Helios.
4. Wyrokiem z 07.11.23 SO Warszawa-Praga (III C 1959/23; Perehubka Agnieszka) w sprawie przeciwko mBank uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 4 miesięcy. Sprawę prowadził radca prawny Grzegorz Godzina.
5. Wyrokiem z 09.11.23 SO Warszawa (I C 1386/20; Bulanda Tadeusz) w sprawie przeciwko Nordea uznał, że umowa kredytu powinna być wykonywana dalej, ale bez indeksacji. Postępowanie w I instancji trwało 66 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat dr Jacek Czabański.
6. Wyrokiem z 09.11.23 SO Warszawa (II C 1576/19; Kurkowska Eliza) w sprawie przeciwko Nordea uznał, że umowa jest ważna. Postępowanie w I instancji trwało 56 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat dr Jacek Czabański.
7. Wyrokiem z 13.11.23 SO Warszawa (III C 655/18; Rafał Schmidt) w sprawie przeciwko PKO BP uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 68 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Wolna-Sroka.
8. Wyrokiem z 14.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 14065/21; Orzechowska Aleksandra) w sprawie przeciwko Polbank EFG uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 26 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Bielecki.
9. Wyrokiem z 15.11.23 SO Warszawa (XXV C 715/21; Duda Paweł) w sprawie przeciwko mBank uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 34 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Bielecki.
10. Wyrokiem z 15.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 3376/23; Czachura Marcin) w sprawie przeciwko Millennium uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 9 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Bielecki.
11. Wyrokiem z 15.11.23 SO Warszawa (XXV C 2778/18; Ogińska-Łągiewka Anna) w sprawie przeciwko Polbank EFG uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 71 miesięcy. Sprawę prowadził radca prawny Grzegorz Godzina.
12. Wyrokiem z 16.11.23 SO Warszawa (III C 1212/20; Schmidt Rafał) w sprawie przeciwko Deutsche Bank uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 42 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat dr Jacek Czabański.
13. Wyrokiem z 16.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 4781/21; Wójcicki Maciej) w sprawie przeciwko Nordea uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 31 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat dr Jacek Czabański.
14. Wyrokiem z 16.11.23 SO Warszawa – Praga (II C 311/22; Sałaj-Alechno Katarzyna) w sprawie przeciwko GE Money Bank uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 20 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Bielecki.
15. Wyrokiem z 17.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 6404/22; Walczewski Henryk) w sprawie przeciwko mBank uznał, że umowa jest ważna. Postępowanie w I instancji trwało 20 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Bielecki.
16. Wyrokiem z 20.11.23 SO Wrocław (I C 1626/17; Maciński Adam) w sprawie przeciwko Kredyt Bank uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 75 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat dr Jacek Czabański.
17. Wyrokiem z 20.11.23 SO Warszawa (I C 1319/21; Kuryłek Andrzej) w sprawie przeciwko Polbank EFG uznał, że umowa jest ważna. Postępowanie w I instancji trwało 33 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Bielecki.
18. Wyrokiem z 21.11.23 SO Warszawa (IV C 833/22; Radzyńska-Głowacka Joanna) w sprawie przeciwko Polbank EFG uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 44 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Wolna-Sroka.
19. Wyrokiem z 21.11.23 SO Warszawa (IV C 566/23; Radzyńska-Głowacka Joanna) w sprawie przeciwko Getin Bank uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 40 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat dr Jacek Czabański.
20. Wyrokiem z 21.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 19985/22; Golda-Pauszek Joanna Iwona) w sprawie przeciwko PKO BP uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 34 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Dominika Helios.
21. Wyrokiem z 22.11.23 SO Warszawa (III C 1708/18; Popławska-Czerwińska Anna) w sprawie przeciwko Nordea uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 62 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Wolna-Sroka.
22. Wyrokiem z 22.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 13871/21; Błażejewska-Leoniak Aleksandra) w sprawie przeciwko Millennium uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 26 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Bielecki.
23. Wyrokiem z 23.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 2541/23; Świderski Krzysztof) w sprawie przeciwko Polbank EFG uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 58 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Dominika Helios.
24. Wyrokiem z 24.11.23 SO Warszawa (IV C 628/21; Różalska-Danilczuk Aleksandra) w sprawie przeciwko Millennium uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 34 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat dr Jacek Czabański.
25. Wyrokiem z 24.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 14243/22; Uchman Ewa) w sprawie przeciwko mBank uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 38 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Dominika Helios.
26. Wyrokiem z 24.11.23 SO Warszawa-Praga (III C 743/23; Tulczyńska-Ożga Agnieszka) w sprawie przeciwko Raiffeisen uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 9 miesięcy. Sprawę prowadził radca prawny Grzegorz Godzina.
27. Wyrokiem z 24.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 12398/21; Wlekły-Pietrzak) w sprawie przeciwko mBank uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 27 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Dominika Helios.
28. Wyrokiem z 27.11.23 SO Warszawa (III C 55/21; Suchecka-Bartnik Ewa ) w sprawie przeciwko Millennium uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 35 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat dr Jacek Czabański.
29. Wyrokiem z 27.11.23 SO Warszawa-Praga (II C 1591/22; Wawrzyniak Hanna) w sprawie przeciwko EFG Ergasias uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 14 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Bielecki.
30. Wyrokiem z 29.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 5929/23; Głuszak Anna) w sprawie przeciwko Polbank EFG uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 50 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Dominika Helios.
31. Wyrokiem z 29.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 5264/21; Wlekły-Pietrzak Agnieszka) w sprawie przeciwko Millennium uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 44 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Wolna-Sroka.
32. Wyrokiem z 30.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 9937/21; Edyta Sornat-Unisk) w sprawie przeciwko Millennium uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 68 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat dr Jacek Czabański.
33. Wyrokiem z 30.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 1321/21; Wiśniewska-Wiecha Ewa) w sprawie przeciwko mBank uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 37 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat dr Jacek Czabański.
34. Wyrokiem z 30.11.23 SO Warszawa (XXVIII C 18187/21; Wiśniewska-Wiecha Ewa) w sprawie przeciwko Millennium uznał, że umowa jest nieważna. Postępowanie w I instancji trwało 36 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Dominika Helios.
W listopadzie zapadło 12 wyroków w II instancji. Wszystkie były korzystne dla kredybiorców i stwierdzały, że umowy są nieważne. Przeciętny czas postępowania w II instancji wynosił 19 miesięcy, a łączny czas postępowania 50 miesięcy. Co do zasądzania odsetek za opóźnienie, to sądy apelacyjne niemal po połowie stosowały albo datę wezwania przedsądowego czy złożenia pozwu, albo datę oświadczenia konsumenta o zgodzie na nieważność umowy. Ten drugi moment w świetle wyroku TSUE C-140/22 z 7 grudnia 2023 r. nie może mieć znaczenia, a więc należy się spodziewać, że odsetki będą jednak zasądzane od złożenia powództwa, za cały czas postępowania.
1. Wyrokiem z 02.11.23 SA Warszawa (V ACa 850/22; Obrębski Robert) w sprawie przeciwko mBank uznał, że umowa jest nieważna a odsetki za opóźnienie należne są kredytobiorcy od wezwania. W I instancji wyrok wydał SO Warszawa w dniu 06.04.22 (II C 940/16). Postępowanie w II instancji trwało 19 miesięcy, a łącznie 84 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat dr Jacek Czabański.
2. Wyrokiem z 08.11.23 SA Gdańsk (I ACa 1912/22; Rybicka-Pakuła Małgorzata) w sprawie przeciwko GE Money Bank uznał, że umowa jest nieważna a odsetki za opóźnienie należne są kredytobiorcy od wezwania. W I instancji wyrok wydał SO Gdańsk w dniu 19.07.22 (I C 252/17). Postępowanie w II instancji trwało 16 miesięcy, a łącznie 81 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat Fabian Orłowski.
3. Wyrokiem z 08.11.23 SA Warszawa (I ACa 1078/22; Jakubowska Pogorzelska Katarzyna) w sprawie przeciwko Kredyt Bank uznał, że umowa jest nieważna a odsetki za opóźnienie należne są kredytobiorcy od oświadczenia. W I instancji wyrok wydał SO Warszawa w dniu 23.02.22 (XXVIII C 246/21). Postępowanie w II instancji trwało 21 miesięcy, a łącznie 32 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Bielecki.
4. Wyrokiem z 09.11.23 SA Gdańsk (V ACa 1357/22; Milewska-Czaja Elżbieta) w sprawie przeciwko mBank uznał, że umowa jest nieważna a odsetki za opóźnienie należne są kredytobiorcy od wezwania. W I instancji wyrok wydał SO Gdańsk w dniu 16.09.22 (XV C 1645/21). Postępowanie w II instancji trwało 14 miesięcy, a łącznie 27 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat Fabian Orłowski.
5. Wyrokiem z 14.11.23 SA Warszawa (I ACa 892/22; Wiśniewska-Sadomska Joanna) w sprawie przeciwko mBank uznał, że umowa jest nieważna a odsetki za opóźnienie należne są kredytobiorcy od oświadczenia. W I instancji wyrok wydał SO Warszawa w dniu 05.05.22 (I C 618/20). Postępowanie w II instancji trwało 19 miesięcy, a łącznie 45 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Wolna-Sroka.
6. Wyrokiem z 15.11.23 SA Warszawa (V ACa 1131/22; Kaniok Ewa) w sprawie przeciwko GE Money Bank uznał, że umowa jest nieważna a odsetki za opóźnienie należne są kredytobiorcy od wezwania. W I instancji wyrok wydał SO Warszawa-Praga w dniu 21.04.22 (II C 1457/19). Postępowanie w II instancji trwało 19 miesięcy, a łącznie 48 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Wolna-Sroka.
7. Wyrokiem z 15.11.23 SA Warszawa (V ACa 1137/22; Kaniok Ewa) w sprawie przeciwko Polbank EFG uznał, że umowa jest nieważna a odsetki za opóźnienie należne są kredytobiorcy od wezwania. W I instancji wyrok wydał SO Warszawa w dniu 04.03.22 (IV C 2604/20). Postępowanie w II instancji trwało 21 miesięcy, a łącznie 37 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat dr Jacek Czabański.
8. Wyrokiem z 21.11.23 SA Warszawa (VI ACa 1436/22; Pyźlak Joanna) w sprawie przeciwko GE Money Bank uznał, że umowa jest nieważna i oddalił powództwo banku. W I instancji wyrok wydał SO Warszawa-Praga w dniu 26.05.22 (III C 234/18). Postępowanie w II instancji trwało 18 miesięcy, a łącznie 72 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Wolna-Sroka.
9. Wyrokiem z 22.11.23 SA Warszawa (V ACa 1139/22; Asłanowicz Paulina) w sprawie przeciwko mBank uznał, że umowa jest nieważna a odsetki za opóźnienie należne są kredytobiorcy od oświadczenia. W I instancji wyrok wydał SO Warszawa w dniu 23.02.22 (IV C 2372/20). Postępowanie w II instancji trwało 21 miesięcy, a łącznie 42 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Dominika Helios.
10. Wyrokiem z 23.11.23 SA Warszawa (VI ACa 937/22; Wiatrzyk-Wojciechowska Elżbieta) w sprawie przeciwko mBank uznał, że umowa jest nieważna a odsetki za opóźnienie należne są kredytobiorcy od oświadczenia. W I instancji wyrok wydał SO Warszawa w dniu 12.05.22 (XXV C 699/20). Postępowanie w II instancji trwało 19 miesięcy, a łącznie 45 miesięcy. Sprawę prowadziła adwokat Anna Wolna-Sroka.
11. Wyrokiem z 24.11.23 SA Warszawa (V ACa 1754/23; Piwowarun-Kołakowska Joanna) w sprawie przeciwko Bank BPH uznał, że umowa jest nieważna a odsetki za opóźnienie należne są kredytobiorcy od oświadczenia. W I instancji wyrok wydał SO Warszawa w dniu 21.03.22 (XXVIII C 4581/21). Postępowanie w II instancji trwało 20 miesięcy, a łącznie 47 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat dr Jacek Czabański.
12. Wyrokiem z 29.11.23 SA Gdańsk (I ACa 1432/22; Machnij Marek) w sprawie przeciwko mBank uznał, że umowa jest nieważna a odsetki za opóźnienie należne są kredytobiorcy od wezwania. W I instancji wyrok wydał SO Gdańsk w dniu 11.04.22 (XV C 715/20). Postępowanie w II instancji trwało 20 miesięcy, a łącznie 44 miesięcy. Sprawę prowadził adwokat Fabian Orłowski.
Co oznacza wyrok TSUE z 7 grudnia 2023 r. w sprawie oświadczeń konsumenta?
– co z oświadczeniami konsumenta?
– od kiedy liczyć odsetki?
– czy bank może naliczać odsetki od swojego roszczenia?
– kiedy zaczyna się okres przedawnienia roszczenia banku?
Wymyślone przez Sąd Najwyższy oświadczenia konsumenta są sprzeczne z prawem europejskim!
Kolejne zwycięstwo kredytobiorców w TSUE.
W dzisiejszym wyroku TSUE (sprawa C-140/22 przeciwko mBank S.A.) stwierdził:
Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że w kontekście uznania nieważności w całości umowy kredytu hipotecznego zawartej z konsumentem przez instytucję bankową ze względu na to, iż umowa ta zawiera nieuczciwy warunek, bez którego nie może ona dalej obowiązywać:
– stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą wykonywanie praw, które konsument wywodzi z tej dyrektywy, jest uzależnione od złożenia przez tego konsumenta przed sądem oświadczenia, w którym twierdzi on, po pierwsze, że nie wyraża zgody na utrzymanie w mocy tego warunku, po drugie, że jest świadomy z jednej strony faktu, że nieważność wspomnianego warunku pociąga za sobą nieważność wspomnianej umowy, a z drugiej – konsekwencji tego uznania nieważności, i po trzecie, że wyraża zgodę na uznanie tej umowy za nieważną;
– stoją na przeszkodzie temu, aby rekompensata żądana przez danego konsumenta z tytułu zwrotu kwot, które zapłacił on w wykonaniu rozpatrywanej umowy, została pomniejszona o równowartość odsetek, które ta instytucja bankowa otrzymałaby, gdyby umowa ta pozostała w mocy.
Tego typu oświadczenia konsumenta nie występują w przepisach, a zostały wymyślone przez Sąd Najwyższy w uchwale z 7 maja 2021 r. (III CZP 6/21) jako dodatkowy wymóg stawiany konsumentom. Celem tego zabiegu SN była ochrona interesów banków zarówno poprzez brak konieczności płacenia przez banki odsetek za opóźnienie w spełnieniu roszczenia konsumenta za wiele lat trwania postępowania sądowego jak i przesunięcie początkowego terminu startu okresu przedawnienia roszczeń banku o zwrot kwoty wypłaconego kredytu do momentu złożenia przez konsumenta takiego oświadczenia.
W dzisiejszym wyroku TSUE jednoznacznie ocenił tego typu wymogi jako sprzeczne z prawem europejskim.
W rezultacie od kredytobiorców wytaczających sprawę przeciwko bankowi nie można żądać żadnych dodatkowych oświadczeń, a bank jest zobowiązany do zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie od dochodzonych przez kredytobiorcę kwot, które w przypadku wieloletnich procesów sięgają często kilkudziesięciu procent roszczenia głównego.
Kolejną dobrą konsekwencją dzisiejszego wyroku TSUE jest to, że przedłużanie postępowań sądowych przez banki staje się dla nich bardzo kosztowne, co powinno je skłonić do proponowania korzystnych ugód.
Przykrą konsekwencją wcześniejszego błędnego stanowiska Sadu Najwyższego i w ślad za tym wielu wyroków apelacyjnych będzie zaś niestety konieczność wypłacania przez Skarb Państwa odszkodowań za wydane wyroki sprzeczne z prawem europejskim.
Warto zauważyć, że w tej sprawie Trybunał nie zasięgał już stanowiska Rzecznika Generalnego, a więc sprawa była dla niego oczywista. Można odnieść wrażenie, że TSUE już od pewnego czasu nie rozumie, czemu rozwiązanie problemu wadliwych umów w Polsce zajmuje tyle czasu i dlaczego polskie sądy mnożą kolejne wątpliwości zamiast konsekwentnie stosować przepisy europejskie.
curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=280429&pageIndex=0&doclang=pl&mode=lst&di…
curia.europa.eu
Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 93/13/EWG – Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich – Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 – Skutki stwierdzenia nieuczciwego char…
Sąd Apelacyjny w Warszawie udziela zabezpieczenia powództwa w sprawie przeciwko Getin Noble Bank S.A. w upadłości i podejmuje postępowanie apelacyjne w zakresie roszczenia o ustalenie, że umowa jest nieważna!
W dniu 7 listopada 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny (SSA Agnieszka Wachowicz-Mazur, sygn. I ACa 3258/23) wydał postanowienie, w którym udzielił zabezpieczenia powództwa poprzez wstrzymanie obowiązku dokonywania spłat rat kredytu na czas trwania procesu.
W tym samym postanowieniu Sąd Apelacyjny zawiesił postępowanie, ale jednocześnie podjął je z udziałem Syndyka masy upadłości w zakresie roszczenia o ustalenie, że umowa kredytu jest nieważna.
Sprawę prowadzi r. pr. Grzegorz Godzina z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka S.K.A.
Sąd Apelacyjny w Warszawie udziela zabezpieczenia w sprawie Getin Noble Banku!
W dniu 6 listopada 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie, I Wydział Cywilny (SSA Małgorzata Sławińska, sygn. I ACa 3268/23,) wydał postanowienie, w którym udzielił zabezpieczenia roszczenia powodów poprzez unormowanie praw i obowiązków stron na czas trwania postępowania poprzez wstrzymanie obowiązku dokonywania spłat rat kredytu przez powodów na czas trwania procesu.
Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka S.K.A.
Wyrok częściowy w sprawie przeciwko syndykowi Getin Noble Bank S.A. w upadłości!
Pomimo upadłości Getin Noble Banku mogą się dalej toczyć postępowania w zkaresie ustalenia ważności czy nieważności umowy – takie postępowania powinny doprowadzić do wyroku częściowego (lub wstępnego), w którym ta kwestia zostanie przesądzona, bez czekania na wynik postępowania upadłościowego co do roszczeń o zapłatę.
Taki właśnie wyrok częściowy zapadł 21 listopada 2023 r. w Sądzie Okręgowym w Warszawie ( IV C 566/23; SSO Joanna Radzyńska – Głowacka).
Miejmy nadzieję, że syndyk nie będzie dalej uszczupłał masy upadałości i nie będzie marnował środków na składanie apelacji a wyrok stanie się prawomocny, co pozwoli na wykreślenie hipoteki i wpisów w BIK.
Roszczenia majątkowe będą zaś ostatecznie rozstrzygane w postępowaniu upadłościowym, w tym również kwestia potrącenia wzajemnych wierzytelności.
Z przykrością trzeba jednak wspomnieć, że w stanowisku końcowym pełnomocnik syndyka wnosił o oddalenie powództwa. Jak na razie syndyk niespecjalnie więc dbao interes masy i wierzycieli i zamiast zawierać ugody lub uznawać powództwa, brnie w kosztowne postępowania sądowe. W którymś momencie wierzyciele GNB powinni zażądać od syndyka sprawozdania z jego działań – ile wydał na prawników i ile dzięki temu masa upadłości zyskała.
Sprawę prowadzi adw. dr Jacek Czabański. Postępowanie trwało do tej pory 40 miesięcy.
Prawomocna wygrana z mBank S.A.! Odsetki od wezwania, zarzut zatrzymanie nieuwzględniony.
Sąd Apelacyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 29 listopada 2023 r. (sygn. akt I ACa 1432/22; SSA Marek Machnij):
I. oddalił apelację mBank S.A. od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 06 kwietnia 2022 r. (sygn. akt XV C 715/20);
II. zasądził od mBank S.A. na rzecz kredytobiorcy kwotę 8.100 PLN tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W prowadzonej sprawie kredyt został w całości spłacony w toku postępowania przed sądem pierwszej instancji, gdzie sąd okręgowy w Gdańsku wyrokiem z 06 kwietnia 2022 r. (XV C 715/20; SSO Piotr Pancer):
I. zasądził na rzecz kredytobiorcy kwotę ponad 130 tys. PLN i ponad 116 tys. CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie (liczonymi częściowo od dnia wezwania do zapłaty i częściowo od dnia doręczenia bankowi modyfikacji powództwa);
II. ustalił, że pozwany bank ponosi całość kosztów sądowych.
Sąd apelacyjny w ustnych motywach wyroku szeroko wyjaśnił, że abuzywność klauzul indeksacyjnych nie wynika tylko z dowolności wyznaczania kursów waluty obcej, ale również z nierównomiernego rozłożenia ryzyka walutowego.
Taka konstrukcja w ocenie sądu sprzeciwiała się istocie waloryzacji oraz istocie umowy kredytu. Sąd podkreślał, że walutą zobowiązania był złoty polski. Dlatego waloryzacja walutą obcą, która powinna sprowadzać się do utrzymania siły nabywczej pieniądza, bez odpowiedniego zabezpieczenia obu stron umowy przed ryzykiem walutowym, sprzeciwiała się istocie waloryzacji.
Sąd wykluczył również możliwość dalszego utrzymania umowy przy zastosowaniu kursu średniego NBP, czy kredytu złotowego z oprocentowaniem opartym o WIBOR, ponieważ taki zabieg po pierwsze byłby sprzeczny z orzecznictwem TSUE, a po drugie nie realizowałby sankcji odstraszającej wobec przedsiębiorcy.
Sąd nie uwzględnił również podniesionego przez bank zarzutu zatrzymania. Zdaniem sądu funkcją zarzutu zatrzymania jest zabezpieczenie interesu wierzyciela. W tej sytuacji bank może samodzielnie nie tylko zabezpieczyć, ale też zrealizować swoją wierzytelność przez np. zarzut potrącenia. Z tego względu nie jest konieczne zastosowanie prawa zatrzymania, które w istocie ma na celu utrudnienie konsumentowi dochodzenie swojego roszczenia.
Wyrok jest prawomocny, ale bank może złożyć skargę kasacyjną.
Sprawę prowadzą adw. dr Jacek Czabański i adw. Fabian Orłowski.