mBank nie podaje szczegółów swoich wyliczeń, jednak na podstawie przekazywanych informacji można stwierdzić, że bank wylicza jak wyglądałaby spłata kredytu, gdyby był to kredyt złotowy, czyli z wyższym oprocentowaniem, ale bez powiązania z kursem waluty obcej, a następnie porównuje wysokość zadłużenia takiego kredytu z zadłużeniem dla kredytu indeksowanego.
Następnie mBank proponuje umorzenie połowy tej różnicy (według prezesa banku jest to spotkanie się w połowie drogi). Pozostała nieumorzona część kredytu ma być spłacana jak kredyt złotowy z oprocentowaniem stałym (na okres 5 lat, mBank aktualnie proponuje 4,99%), albo zmiennym.
Takie warunki oznaczają, że proponowana ugoda jest znacznie gorsza od ugody na warunkach KNF, stosowanej przez inne banki, np. PKO BP czy Millennium, które proponują rozliczenie jakby kredyt był od początku złotowy.
Jak sprawdzić czy to się opłaca?
Bank w swojej propozycji skupia się na obniżeniu kwoty zadłużenia. Jednak aby odpowiedzieć na to czy to się opłaca, trzeba poznać kilka innych danych. Przede wszystkim należy wiedzieć ile do tej pory się zapłaciło na rzecz banku oraz ile wynosiłoby wynagrodzenie banku, gdyby udzielił kredytu złotowego.
Po poznaniu tych danych możemy porównać następujące warianty rozliczeń:
umowa nieważna, strony zwracają sobie świadczenia po nominale.
umowa nieważna, ale bankowi przysługuje dodatkowe roszczenie o wynagrodzenie
umowa obowiązuje dalej, ale bez indeksacji.
A o ile może mnie pozwać bank?
Warunki ugody są na tyle niekorzytne, że kiedy mBank pozywa kredytobiorców i twierdzi, że umowa kredytu jest nieważna a jemu jest należne dodatkowe wynagrodzenie, to żąda mniej niż w proponowanej ugodzie!
W swoim pozwie mBank domaga się bowiem tylko tego, co jest w propozycji KNF, a więc wynagrodzenia jakby udzielił kredytu w złotych, ewentualnie waloryzacji wskaźnikiem inflacji.
Innymi słowy, mBank sam doskonale wie, że warunki jakie proponuje w ugodzie nie mają szans na uwzględnienie w sądzie!
Oczywiście banki mają bardzo małe szanse na uzyskanie dodatkowego wynagrodzenia w sądzie, a kluczowe tu będzie orzeczenie TSUE w sprawie C-520/21, które zapadnie zapewne w połowie 2023 r.
Czy ugoda jest ostateczna?
Generalnie odpowiedź brzmi tak. Jeżeli teraz zawrzesz ugodę, to nawet jeżeli w przyszłości orzecznictwo sądowe ostatecznie ustali, że bank nie ma prawa do dodatkowego wynagrodzenia, to ugoda będzie już nie do podważenia. W tym właśnie celu mBank w propozycji ugody zawarł szereg pouczeń na temat możliwych skutków postępowania sądowego.
Dodatkowo trzeba pamiętać, że oparcie nowego kredytu o stopę WIBOR 3M powoduje, że istnieje ryzyko wzrostu raty spłaty kredytu, w przypadku dalszego wzrostu stóp procentowych.
Jakie są skutki podatkowe?
Ponadto należy zauważyć, że kwota “umorzenia” podlega opodatkowaniu. Co prawda pod pewnymi warunkami może być ona zwolniona z podatku, ale trzeba upewnić się, że te warunki są spełnione w Państwa przypadku.
Stosowne zwolnienie jest wprowadzone rozporządzeniem Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe i obowiązuje do końca 2022 r., ale ma zostać przedłużone na kolejny okres.
Czy warto zawrzeć ugodę?
Zapraszamy do obejrzenia webinaru na temat propozycji ugodowych mBanku, który odbył się w czwartek, 15 grudnia o godz. 19:00.
I oczywiście na koniec najważniesza rada: zanim podejmiesz decyzję, skonsultuj się z prawnikiem!
Sąd Apelacyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 07 lutego 2023 r. sygn. akt V ACa 1268/22 (SSA Teresa Karczyńska-Szumilas): 1. zmienił zaskarżony wyrok w zakresie zasądzonych odsetek ustawowych za opóźnienie, przyznając je kredytobiorcom od 08 stycznia 2022 r. do dnia zapłaty; 2. oddalił apelację banku w pozostałym zakresie; 3. zasądził od Banku BPH S.A. na rzecz kredytubiorców kwotę 8.100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W prowadzonej sprawie z powództwa kredytobiorców przeciwko Bankowi BPH, Sąd Okręgowy w Gdańsku wyrokiem z dnia 22 maja 2022 r. sygn. akt I C 1805/19 (SSO Marcin Cichosz): 1. ustalił nieważność umowy kredytu indeksowanego do CHF zawartej z GE Money Bank S.A. 2. zasądził na rzecz kredytobiorców kwotę ponad 141 tys. PLN oraz 62 tys. CHF z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 30 listopada 2019 r. 3. zasądził od banku na rzecz kredytobiorców koszty postępowania w kwocie ponad 14 tys. PLN.
Apelację od powyższego wyroku złożył Bank BPH S.A., zgłaszając również na etapie postępowania apelacyjnego zarzut zatrzymania.
Sąd Apelacyjny w dzisiejszym wyroku podzielił stanowisko sądu okręgowego, że zawarta umowa zawiera niedozwolone klauzule umowne w zakresie indeksacji, a ich eliminacja z umowy prowadzi do nieważności całej umowy kredytu.
Sąd nie podzielił stanowiska banku, że w umowie może pozostać kurs średni NBP (po wykreśleniu marży banku). W ocenie sądu zarówno kurs średni NBP, jak i marża banku odnoszą się do jednego świadczenia, więc sankcja bezskuteczności musi dotyczyć całej klauzuli indeksacyjnej.
Sąd Apelacyjny nie uwzględnił także zarzutu zatrzymania, uznając go za niedopuszczalny na tle rozliczenia umowy kredytu.
Zmiana wyroku w zakresie odsetek wynika z aktualnego orzecznictwa SN, dlatego sąd apelacyjny zasądził odsetki od dnia rozprawy na której kredytobiorcy oświadczyli, że chcą unieważnić umowę i są świadomi skutków z tym związanych.
Wyrok jest prawomocny.
Sprawę prowadzą adw. dr Jacek Czabański oraz adw. Fabian Orłowski … więcejmniej
Po prawomocnej przegranej Getin Noble Bank nie chciał wydać dobrowolnej zgody na wykreślenie hipoteki (tzw. kwitu mazalnego) co jest oczywiście skandalem pokazującym, że ten bank dalej działa jak zbój.
Nie przejęliśmy się tym jednak i złożyliśmy wniosek do sądu wieczysto-księgowego o wykreślenie hipoteki na podstawie wyroku ustalającego nieważność umowy – i właśnie otrzymaliśmy informację, że sąd wykreślił hipotekę 🙂 … więcejmniej
Prawomocna nieważność Banku Millennium! Odsetki od wezwania! Kredyt całkowicie spłacony.
W dniu 27 stycznia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (SSA Dagmara Olczak-Dąbrowska; I ACa 504/22), wydał wyrok, w którym oddalił apelację banku w całości, a zatem utrzymał wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie (SSO Agnieszka Nakwasa-Szczepkowska), sygn. XXVIII C 2731/21z dnia 9 lutego 2022 r. zasądzający na rzecz powodów ponad 260 tys. PLN oraz 18.442,81 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od września 2018 r. do dnia zapłaty przesłankowo tytułem nieważności umowy.
Klienci wystąpili o zwrot wszystkich wpłat zgodnie z teorią dwóch kondykcji.
Ponadto sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 8.100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
Wyrok jest prawomocny.
Sprawę prowadziła adw. Anna Wolna – Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p … więcejmniej
W styczniu 2023 r. Kancelaria Adwokacka Czabański Wolna-Sroka w sprawach kredytowych uzyskała 20 wyroków w I instancji, z czego 19 stwierdzało nieważność umów kredytów denominowanych/indeksowanych a w 1 sprawie sąd nie dopatrzył się wad umowy (sprawa nie różniła się istotnie od innych, natomiast ocena sędziego odbiegała od powszechnie przyjętej linii orzeczniczej).
Lista wyroków poniżej, wraz z typem orzeczenia oraz czasem trwania postępowania w I instancji.
1. SO Warszawa III C 1220/17 Millennium 2023-01-02 Suchecka – Bartnik Ewa umowa nieważna 65 2. SO Warszawa XXV C 919/20 Polbank 2023-01-03 Mitkiewicz Adam umowa nieważna 34 3. SO Warszawa XXVIII C 9007/21 PKO BP 2023-01-03 Grenda Piotr umowa nieważna 18 4. SO Warszawa XXVIII C19716/22 Nordea 2023-01-05 Golda-Pauszek Joanna Iwona umowa nieważna 27 5. SO Warszawa II C 320/21 Polbank EFG 2023-01-05 Pyz-Kędzierska Barbara umowa nieważna 24 6. SO Warszawa XXVIII C 360/21 Getin Bank 2023-01-12 Wójcicki Maciej umowa nieważna 22 7. SO Warszawa XXV C 2555/18 Polbank EFG 2023-01-13 Bryzgalska Edyta Maria umowa ważna 50 8. SO Warszawa I C 1387/21 mBank 2023-01-13 Pąsik Joanna umowa nieważna 25 9. SO Warszawa III C 88/20 mBank 2023-01-16 Schmidt Rafał umowa nieważna 72 10. SO Warszawa II C 1281/20 Millennium 2023-01-16 Bonkowska Anna umowa nieważna 33 11. SO Warszawa XXVIII C 6075/21 Nordea 2023-01-16 Orzechowska Aleksandra umowa nieważna 20 12. SO Warszawa XXVIII C 11236/21 Millennium 2023-01-16 Orzechowska Aleksandra umowa nieważna 17 13. SO Warszawa IV C 482/19 mBank 2023-01-17 Kubczak Magdalena umowa nieważna 65 14.SO Warszawa XXIV C 2415/20 Kredyt Bank 2023-01-20 Zalewska Anna umowa nieważna 39 15. SO Warszawa XXVIII C 7394/21 mBank 2023-01-20 Szawrońska-Eliszewska Aldona umowa nieważna 20 16. SO Warszawa XXVIII C 5603/21 mBank 2023-01-24 Orzechowska Aleksandra umowa nieważna 21 17. SO Warszawa XXV C 2737/18 Millennium 2023-01-25 Ogińska-Łągiewska Anna umowa nieważna 63 18. SO Warszawa IV C 1180/18 Kredyt Bank 2023-01-26 Sterkowicz Andrzej umowa nieważna 48 19. SO Warszawa XXV C 504/20 Millennium 2023-01-26 Stawecka Krystyna umowa nieważna 36 20. SO Warszawa IV C 824/21 Deutsche Bank 2023-01-30 Różalska-Danilczuk Aleksandra umowa nieważna 74
W drugiej instancji zapadło w styczniu 9 wyroków, z których wszystkie ustaliły nieważność umowy kredytu i zasądziły na rzecz kredytobiorcy zwrot zapłaconych rat kredytu, za wyjątkiem jednego wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu, który odesłał sprawę rozliczeń pomiędzy stronami do ponownego rozpoznania.
Sąd II instancji Sygn. Sądu II Instancji Data wyroku Sądu II instancji Skład Sądu II instancji [nazwisko imię] Typ orzeczenia Sądu II Instancji Czas trwania II instancji [w miesiącach] SA Warszawa V ACa 251/22 05.01.2023 Obrębski Robert umowa nieważna 12 SA Warszawa I ACa 503/22 11.01.2023 Olczak-Dąbrowska Dagmara umowa nieważna 14 SA Warszawa V ACa 402/22 11.01.2023 Kaniok Ewa umowa nieważna 12 SA Wrocław I ACa 849/22 12.01.2023 Kłodnicki Dariusz umowa nieważna 10 SA Warszawa V ACa 186/22 12.01.2023 Fronczyk Alicja umowa nieważna 18 SA Warszawa I ACa 472/22 12.01.2023 Polańska – Farion Katarzyna umowa nieważna 10 SA Warszawa V ACa 302/22 20.01.2023 Chazan Bernard umowa nieważna 20 SA Warszawa VI ACa 381/22 20.01.2023 Wolkenberg Agata umowa nieważna 13 SA Warszawa V ACa 930/21 25.01.2023 Swierczakowski Bogdan umowa nieważna 17 … więcejmniej
Kolejny wyrok TSUE, w którym Trybunał zajął się kwestią korzyści nieuczciwego przedsiębiorcy.
W wyroku z 8 grudnia 2022 r. w sprawie C-625/21 (VB przeciwko GUPFINGER Einrichtungsstudio GmbH), TSUE analizował kwestię możliwości dochodzenia przez przedsiębiorcę odszkodowania za szkodę wyrządzoną nieuzasadnionym odstąpieniem od umowy przez konsumenta.
Pani VB zamówiła zabudowę kuchenną za 10 924,70 EUR. Trzy tygodnie po zamówieniu odstąpiła od umowy ponieważ okazało się, że nie będzie mogła nabyć domu, do którego zamówiona kuchnia była przeznaczona.
Umowa sprzedaży zawierała postanowienie, że w przypadku nieuzasadnionego odstąpienia od umowy kupujący jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Gupfinger odszkodowania, którego wysokość jest ustalana według wyboru tego ostatniego albo według stawki ryczałtowej w wysokości 20% ceny sprzedaży, albo w wysokości równej wysokości faktycznie poniesionej szkody.
Druga część tego postanowienia oddawała treść § 921 austriackiego kodeksu cywilnego (ABGB), który mówi o możliwości uzyskania pełnego odszkodowania za szkodę wyrządzoną nienależytym wykonaniem umowy.
Firma Gupfinger złożyła pozew przeciwko pani VB dochodząc zapłaty 5270,60 Euro, ale nie na podstawie umowy, lecz art. 921 ABGB.
Sądy austriackie nabrały wątpliwości czy takie odszkodowanie można zasądzić, a zwłaszcza czy postanowienie umowne przewidujące możliwość wyboru dla przedsiębiorcy czy dochodzić odszkodowania ryczałtowego w wysokości 20% ceny sprzedaży czy pełnego odszkodowania na zasadach ogólnych jest uczciwe i skuteczne, a także jakie konsekwencje miałoby uznanie go za nieuczciwe i nieważne, a w szczególności czy konsument nie byłby narażony na większe koszty, gdyby zniknęło ograniczenie jego odpowiedzialności do 20% ceny sprzedaży, a także czy to postanowienie umowne można podzielić i stwierdzić nieuczciwość tylko jednej jego części.
TSUE stwierdził, że: 1. Kwestionowane postanowienie umowne jest nieuczciwe, gdyż przedsiębiorca ma wybór, który w przypadku rozwiązania umowy z winy jego współkontrahenta umożliwia mu uzyskanie odszkodowania odpowiadającego jego stracie, jeżeli jest ona większa niż 20% wartości umowy lub 20% tej wartości, jeżeli jego rzeczywista strata jest mniejsza (p. 33 wyroku); 2. Nie ma przy tym znaczenia, że część postanowienia umownego oddaje treść przepisu ustawowego, gdyż postanowienie stanowi całość i jako całość jest nieuczciwe (p. 34 wyroku); 3. W tej sytuacji całe postanowienie umowne dotyczące odpowiedzialności nabywcy (konsumenta) za szkodę jest nieważne a przedsiębiorca nie może dochodzić odszkodowania nie tylko na podstawie umowy, ale także na podstawie zasad ogólnych.
I tu następuje najważniejsze stwierdzenie TSUE (tłumaczenie własne):
Nie ma znaczenia, że unieważnienie nieuczciwej klauzuli o odszkodowaniu skutkuje zwolnieniem konsumenta z jakiegokolwiek obowiązku odszkodowawczego. Z pkt 64 i 67 wyroku z dnia 27 stycznia 2021 r., Dexia Nederland (C‑229/19 i C‑289/19, EU:C:2021:68) wynika bowiem, że jeżeli umowa zawiera nieuczciwą klauzulę odszkodowawczą, brak możliwości zastąpienia jej uzupełniającym przepisem prawa krajowego ma na celu zapewnienie realizacji długoterminowego celu art. 7 dyrektywy 93/13, jakim jest zapewnienie ich niestosowania. Charakter i zakres interesu publicznego, na którym opiera się ochrona przyznana konsumentom, zgodnie z którym dyrektywa 93/13 zobowiązuje państwa członkowskie do zapewnienia odpowiednich i skutecznych środków w celu zaprzestania stosowania nieuczciwych warunków (zob. podobnie wyrok z dnia 14 czerwca 2012 r., Banco Español de Crédito, C‑618/10, UE :C:2012:349, pkt 68), uzasadniają taką konsekwencję. Dlatego też profesjonalista, który naruszył równowagę umowną poprzez nałożenie klauzuli abuzywnej, nie może powoływać się na tę równowagę, aby uniknąć konsekwencji unieważnienia tej klauzuli (p. 39).
Mamy więc kolejny wyrok, po opisywanym przeze mnie wyroku z 12 stycznia 2023 r. (C‑395/21; pomocfrankowiczom.pl/tsue-jezeli-umowa-jest-nieuczciwa-i-niewazna-to-nie-nalezy-sie-wynagrodzenie…), w którym TSUE jasno stwierdza, że zniechęcający efekt dyrektywy wyklucza możliwość przyznania nieuczciwemu przedsiębiorcy prawa do uzyskania korzyści (odszkodowania za szkodę czy wynagrodzenia) na podstawie ogólnych przepisów prawa, jeżeli dane postanowienie umowne to przewidujące jest nieuczciwe.
W obu przypadkach TSUE zajmował się umowami, które pomimo nieważności określonego postanowienia pozostawały ważne. Ta sytuacja oczywiście się różni od sytuacji, która będzie przedmiotem wyroku TSUE w sprawie żądań polskich banków tzw. wynagrodzenia za tzw. korzystanie z kapitału (C-520/21), gdy umowy nie są ważne, a pytanie dotyczy rozliczenia stron w takiej sytuacji.
Czy jest jednak wyobrażalne, aby TSUE, który nie dopuszcza możliwości przyznania nieuczciwemu przedsiębiorcy wynagrodzenia w ramach umowy, bo wyeliminowałoby to prewencyjny efekt Dyrektywy 93/13, zgodzi się na ten sam efekt, o ile tylko umowa po eliminacji klauzul nieuczciwych będzie musiała zostać uznana za nieważną?
Dla mnie to pytanie jest retoryczne. Jest oczywiste, że jeśli eliminacja postanowienia nieuczciwego prowadzi do nieważności całej umowy, to nie może to być sposób na uzyskanie wynagrodzenia, które byłoby niemożliwe do uzyskania, gdyby umowa trwała dalej, ale bez nieuczciwych postanowień. Gdyby było inaczej, to nie tylko zostałby w całości wyeliminowany skutek prewencyjny dyrektywy, ale wręcz zachęcało by się przedsiębiorców do takiego konstruowania umów, aby nieuczciwość postanowień dotyczyła ich najważniejszych elementów, tak aby później można było szantażować konsumenta, że zwracanie uwagi na nieuczciwość postanowień umowy będzie skutkować nieważnością umowy i obowiązkiem zapłaty dodatkowego wynagrodzenia dla przedsiębiorcy.
W obu przywoływanych wyrokach TSUE zwrócił uwagę na ogólne przepisy prawa cywilnego, ale zauważył, że nie mogą być one stosowane w przypadku eliminacji postanowień nieuczciwych. I takiej samej odpowiedzi spodziewam się w sprawie c-520/21: skutkiem eliminacji postanowień nieuczciwych nie może być przyznanie przedsiębiorcy wynagrodzenia, nawet jeżeli ogólnie w przypadku nieważności umowy taki skutek może być dopuszczony na podstawie ogólnych przepisów prawa cywilnego danego państwa członkowskiego.
W dniu 25 stycznia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (SSA Bogdan Świerczakowski) w sprawie o sygn. akt V ACa 930/21 co do zasady podtrzymał wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 10 września 2021 r. sygn. IV C 978/21 ustalający nieważność i zasądzający na rzecz powodów roszczenie zgodnie z teorią dwóch kondykcji. Bank na etapie postępowania apelacyjnego złożył oświadczenie o potrąceniu roszczenia kredytobiorcy wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie z kwotą faktycznie wypłaconego kredytu. Sąd uznał oświadczenie o potrąceniu za skuteczne i oddalił powództwo o zapłatę z uwagi na fakt, że kredytobiorcy w spłatach nie przekroczyli jeszcze kwoty kapitału. Wobec złożenia oświadczenia o potraceniu przez bank w praktyce klienci rozliczyli się już bankiem. Możemy zatem spokojnie występować o wykreślenie hipoteki z księgi wieczystej na podstawie wyroku ustalającego nieważność umowy!
Wyrok jest prawomocny. Sprawę prowadziła adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p. … więcejmniej