W pierwszym kwartale 2022 r. w sprawach prowadzonych przez Kancelarię Adwokacka Czabański Wolna-Sroka sp.p zapadło 53 wyroków prawomocnych i 47 wyroków nieprawomocnych.
51 wyroków prawomocnych to stwierdzenie nieważności umowy kredytu powiązanej z kursem waluty obcej, w 1 wyroku sąd uznał, że umowa może być wykonywana dalej bez indeksacji, a w 1 sprawie klient przegrał, gdyż sąd uznał, że umowa kredytu została zawarta w związku z działalnością gospodarczą. Na 47 wyroków nieprawomocnych, w 43 przypadkach umowy zostały uznane za nieważne, w 4 przypadkach powództwo zostało oddalone – w jednym przypadku ze względu na zawarcie umowy przed wejściem Polski do UE, w 3 pozostałych bo dani sędziowie nie widzą żadnego problemu w tych umowach.Jak widać jest już dominujący kierunek w orzecznictwie, który przesądza o nieważności typowych umów kredytu powiązanych z kursem waluty obcej. Niektóre banki zaczęły składać pozwy o dodatkowe wynagrodzenie – mBank, Millennium, PKO BP robią to najczęściej. Mam nadzieję, że już niedługo i tutaj wyklaruje się korzystna linia dla kredytobiorców – i wówczas jedynym problemem będzie czas oczekiwania na wyrok, który niestety coraz bardziej się wydłuża.
Najnowsze wiadomości z sal sądowych
Dnia 30 czerwca 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Agnieszka Rafałko; III C 760/20) ustalił, że umowa d. Kredyt Banku (obecnie Santander Bank Polska SA) z listopada 2007 r. jest nieważna.
Sąd zasądził na rzecz powodów kwotę 347.703,98 PLN wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 10 czerwca 2022 r. Dodatkowo sąd zasądził na rzecz powodów zwrot kosztów zastępstwa procesowego.
W ocenie Sądu należało stwierdzić nieważność umowy z uwagi na występujące w umow kaluzule niedozwolone odnośnie odwoływania się do tabel kursów obcy ustalanych jednostronnie przez bank. Od nich zależała bowiem wysokość zobowiązania powodów. Jednostronność w ustalaniu kursów i brak wpływu powodów na kształt umowy zaburzały równowagę stron. Jako, że umowa bez tych postanowień nie mogłaby funkcjonować w obrocie prawnym, Sąd stwierdził nieważność umowy.
Sąd nie uwzględnił w sprawie ani zgłoszonego przez bank zarzutu potrącenia ani zarzutu zatrzymania.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzi adw. Dominika Helios z Kancelarii Adwokackiej Czabański, Wolna-Sroka Sp. p
W dniu 30 czerwca 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Agnieszka Nakwaska-Szczepkowska) w sprawie o sygn. akt XXVIII C 2780/21 (poprzednia sygn. III C 1618/20) wydał wyrok, w którym uznał, że umowa zawarta z Noble Bank S.A. w sierpniu 2008 r. jest nieważna.
Sąd zasądził od pozwanego Getin Noble Bank na rzecz powoda kwotę 291.589,47 PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 sierpnia 2020 r. do dnia 5 czerwca 2022 r. (doręczenie oświadczenia z zarzutem zatrzymania). Sąd uwzględnił zarzut zatrzymania w zakresie kwoty faktycznie wypłaconego kredytu.
Dodatkowo sąd zasądził na rzecz powoda zwrot kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd podzielił stanowisko strony powodowej co do nieważności całej umowy kredytu. Sąd uznał, że zawarte w umowie postanowienia odnoszące się do przeliczeń walutowych stanowią klauzule abuzywne. Po wykreśleniu tych klauzul umowa musi upaść, zatem należało stwierdzić jej nieważność.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka oraz adw. Anna Bielecki z Kancelarii Adwokackiej Czabański, Wolna-Sroka Sp. p
Umowa PKO BP z czerwca 2008 r. nieważna!
Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Katarzyna Dawid-Birska, sygn. akt XXVIII C 2628/21 ustalił, że umowa kredytu mieszkaniowego Własny Kąt hipoteczny z czerwca 2008 r. jest nieważna. Dodatkowo Sąd zasądził od pozwanego rzecz powodów całość dochodzonego roszczenia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Ponadto Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 11.868,00 PLN tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 10.800,00 PLN tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą adw. Anna Wolna-Sroka oraz r. pr. Grzegorz Godzina z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp. p.
Wyrok prawomocny – umowa kredytu z września 2008 r. zawarta z d. Polbankiem EFG (obecnie Raiffeisen Bank International) jest nieważna.
30 czerwca 2022 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (SSA Elżbieta Wiatrzyk-Wojciechowska; VI ACa 445/21) na skutek apelacji banku podtrzymał wyrok Sądu I instancji (SSR del. Adam Mitkiewicz; XXV C 3046/18) co do nieważności umowy i zasądzenia zwrotu zapłaconych rat kredytu, ale zmienił co do odsetek za opóźnienie w ten sposób, że zasądził odsetki od dnia złożenia przez kredytobiorcę oświadczenia na rozprawie o akceptacji nieważności umowy do dnia podniesienia przez bank zarzutu zatrzymania.
W pozostałym zakresie Sąd apelację oddalił i obciążył pozwanego kosztami zastępstwa procesowego.
Wyrok jest prawomocny. Sprawę prowadził adw. Anna Wolna-Sroka oraz adw. Jacek Czabański.
Umowa na zakup lokalu mieszkaniowo-usługowego nieważna!
Dzisiaj tj. 29.06.2022 r. Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej (SSO Renata Kawecka; sygn. I C 1978/21) ustalił nieważność umowy kredytu PKO BP z 2008 r. (d. Nordea) i zasądził na rzecz kredytobiorców kwotę 218.413.96 PLN i 59.770,25 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od września 2021 r. do dnia zapłaty.
Sąd uznał, że umowa jest sprzeczna z art. 69 ust. 1 ustawy prawo bankowe, jak również z art. 353(1) k.c. Dodatkowo Sąd uznał, że umowa zawiera nieuczciwe postanowienia umowne, których eliminacja prowadzi do upadku umowy. Warto podkreślić, że sprawa dotyczyła umowy kredytu mieszkaniowego na zakup lokalu mieszkaniowo-usługowego i spłatę kredytu na zakup innego lokalu mieszkaniowo-usługowego. Dodatkowo część lokali była wynajmowana. Sąd zgodził się z naszą argumentacją, że konsument ma prawo do pomnażania swojego majątku, co nie niweczy jego statusu konsumenta.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzi adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p.
Prawomocna nieważność umowy PKO BP (d. Nordea)!
Dzisiaj tj. 28.06.2022 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (SSA Paulina Asłanowicz; sygn. V ACa 746/21) co do zasady utrzymał wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2021 r. (SSO Marcin Polakowski, sygn. II C 2013/19), w którym Sąd uznał, że umowa kredytu denominowanego z grudnia 2006 r. (d. Nordea) jest nieważna.
Sąd Apelacyjny oddalił apelację banku w przeważającym zakresie. Sąd oddalił jedynie roszczenie odsetkowe od kwoty 456.306,61 zł w związku ze zgłoszonym przez bank zarzutem zatrzymania na rozprawie przed Sądem I instancji. Dodatkowo Sąd uwzględnił zarzut zatrzymania w zakresie kwoty faktycznie wypłaconego kredytu w PLN.
Wyrok jest prawomocny, ale bank może jeszcze złożyć skargę kasacyjną.
Kredytobiorcy oczywiście będą składać skargę kasacyjną w zakresie oddalonego roszczenia odsetkowego.
Sprawę prowadziły adw. Anna Wolna-Sroka oraz adw. Dominika Helios z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p.
Wydawałoby się, że w sprawach umów kredytów "frankowych" wszystko już powiedziano. A jednak ciągle da się wymyślić coś nowego.
Tym razem sędzia Piotr Bednarczyk postanowił wykazać się dużą oryginalnością oddalając powództwo kredytobiorcy wytoczone w związku z umową zawartą przed wejściem Polski do UE (wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 21 marca 2022 r., XXVIII C 4581/21). Otrzymaliśmy pisemne uzasadnienie tego wyroku i oto co tam znajdujemy. Z jednej strony mamy słuszne stwierdzenie:
"Powtórzenia wymaga stwierdzenie, że nie ma znaczenia dla dokonywanej oceny to, w jaki sposób bank rzeczywiście ustalał kurs w trakcie wykonywania umowy i jaka była relacja kursu
banku do kursu rynkowego. Są to okoliczności obojętne na gruncie art.385(2) kc, jak również oceny możliwego naruszenia interesów konsumenta. Istotne jest jedynie, że postanowienia
umowy dawały przedsiębiorcy nieograniczoną swobodę w wyznaczaniu kursu waluty, a w konsekwencji – wysokości zobowiązań konsumenta (…)
Zgodnie z wcześniejszym wywodem Sąd – przyjmując ścisłą wykładnię art. 385 (1) kc – uznaje także postanowienia przeliczeniowe za sprzeczne z dobrymi obyczajami. Pozwalają one na znaczącą swobodę przedsiębiorcy w kształtowaniu własnego świadczenia (wypłata kwoty w złotówkach) jak i świadczenia od konsumenta (spłata w złotówkach). Pozwalają w ten sposób na zwiększanie obciążenia konsumenta bez możliwości jakiejkolwiek kontroli i stawiają tym samym
w gorszej sytuacji."
a z drugiej:
"Natomiast inkryminowane postanowienia nie prowadzą do rażącego naruszenia interesów konsumenta (powódki). Jak już wskazano kwota uzyskana przez przedsiębiorcę w stosunku do jego świadczenia na skutek zastosowania przeliczeń (wliczając w to również ryzyko kursowe) nie może zostać uznana za źródło rażącej swą wielkością szkody majątkowej kredytobiorcy – zwłaszcza w zestawieniu z kosztami kredytu złotówkowego.
Podsumowując: ze względu na zawarcie umowy w wyjątkowo korzystnym momencie Sąd nie ma podstaw do stwierdzenia abuzywności tych postanowień (a w konsekwencji również
nieważności umowy) – mimo ich co do zasady niekorzystnego dla konsumentów charakteru."
I teraz powstaje zagadka jak pogodzić stwierdzenie, że o nieuczciwym charakterze umowy, w tym naruszeniu interesów powódki decydują okoliczności z momentu jej zawierania z kolejnym twierdzeniem, że umowa została zawarta w "wyjątkowo korzystnym momencie", co siłą rzeczy odnosi się do porównania ze zmianami warunków rynkowych, które nastąpiły później?
I dlaczego właściwie porównanie z kredytem złotowym miałaby dowodzić naruszenia interesów konsumenta w myśl przepisów o nieuczciwych postanowieniach umownych?
Czyż nie wystarczy zauważyć, że zarówno nałożenie ryzyka kursowego (nieograniczonego co do wysokości) jak i ryzyka dowolnego wyznaczania przez bank kursów waluty jest niekorzystne, nawet jeżeli w praktyce ryzyko to się (jeszcze) nie zmaterializowało a bank nie wykorzystał swojej swobody w sposób nadmierny?
Przykre, że takie orzeczenia ciągle zapadają i to wydawane przez sędziów, którzy jak się wydawało dobrze już zrozumieli te sprawy.
Oczywiście kredytobiorca złoży apelację od wyroku.
Kolejny sukces Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p.!
W dniu 27 czerwca 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Piotr Bednarczyk), sygn. XXVIII C 1181/21 w sprawie przeciwko Getin Noble Bank S.A. ustali, że umowa zawarta przez kredytobiorcę z dawnym Getin Bankiem S.A. w sierpniu 2007 r. jest nieważna. Dodatkowo Sąd zasądził na rzecz kredytobiorców ponad 140 tys. PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od lutego 2020 r. do dnia zapłaty.
Ponadto Sąd zasadził na rzecz powodów zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd nie uwzględnił podniesionego przez bank zarzutu zatrzymania!
Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadziła adw. Anna Wolna-Sroka z Kancelarii Adwokackiej Czabański Wolna-Sroka Sp.p.
Umowa mBanku prawomocnie nieważna.
27 czerwca 2022 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (V ACa 791/21; SSA Bernard Chazan) podtrymał wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 31 maja 2021 r. (XXVIII C 1281/21; wcześniejsza sygnatura I C 1120/17) co do nieważności umowy kredytu indeksowanego kursem CHF z lipca 2007 r., ale odsetki zasądził od dnia złożenia oświadczenia przez kredytobiorcę w toku I instancji oraz uznał zarzut zatrzymania podniesiony przez bank.
Koszty postępowania apelacyjnego ponosi bank.
Wyrok jest prawomocny, ale bank może wnieść skargę kasacyjną.
Sprawę prowadził adw. Jacek Czabański.
Dnia 24 czerwca 2022 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (VI ACa 681/20; SSA Krzysztof Tucharz) ustalił, że umowa kredytu hipotecznego zawartego w lipcu 2008 r. z Getin Bank S.A. kjest nieważna i sądził na rzecz kredytobiorcy zwrot rat z jednoczesnym zastrzeżeniem, że zapłata tej kwoty nastąpi za jednoczesnym zaoferowaniem przez powódkę na rzecz pozwanego zwrotu kwoty kredytu (prawo zatrzymania).
Wcześniejszy wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2020 r. (XXV C 843/16; SSO Monika Włodarczyk) uznał, że umowa jest ważna i może być wykonywana dalej z pominięciem klauzul indeksacyjnych.
Zdaniem sądu apelacyjnego umowa jest nieważna, z uwagi na istnienie w niej niedozwolonych postanowień o charakterze antykonsumenckim. Nie sposób zgodzić się zgodzić z argumentacją pozwanego, iż klauzula indeksacyjna została skonstruowana w sposób jednoznaczny i zrozumiały. Wynikające z klauzuli indeksacyjnej ryzyko kursowe wymagało udzielenia powódce rzetelnej i wyczerpującej informacji, w jaki sposób kurs franka szwajcarskiego może zmienić się w stosunku do waluty polskiej, jak również co do skali ryzyka ekonomicznego wiążącego się z zawarciem tego typu umowy. Sąd I instancji ograniczył się do zdawkowej uwagi, że konsument decydując się na zawarcie takiej umowy, powinien wiedzieć, że kurs franka może podlegać w przyszłości znaczącym wahaniom. SA stwierdził, iż z tą argumentacją nie sposób się zgodzić, gdyż bank nie przedstawił powódce żadnych danych o tym, jak w ujęciu historycznym kształtowały się wobec siebie kursy tych walut. Co więcej, powódka była zapewniana o stabilności waluty, a przedstawione jej dane co do wahań kursu obejmowały jedynie rok poprzedzający zawarcie umowy. Pozwany, zdaniem SA, nieuczciwie traktował powódkę, gdyż eksponował korzyści dla powódki, a przemilczał zagrożenia płynące z zawarcia umowy.
Roszczenie o odsetki od dochodzonej kwoty zostało oddalone, gdyż zdaniem SA odsetki należne są dopiero od dnia złożenia oświadczenia przez konsumenta, w wówczas bank podniósł zarzut zatrzymania.
Wyrok jest prawomocny, ale bank może jeszcze złożyć skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego.
Sprawę prowadził adw. Jacek Czabański, a wcześniej adw. Maciej Zaborowski i adw. Jakub Ryzlak.